Jaki styropian do ocieplania ścian starych domów

Wielu właścicieli starych domów musi poddać je modernizacji. Pierwszym etapem takiego zadania jest ocieplenie ścian zewnętrznych. Domy, które zostały wybudowane przed wojną oraz w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, ma ściany o współczynniku przenikania ciepła U≤1,5 W/m2K, co oznacza, że mają izolacyjność termiczną 5-krotnie gorszą od domów budowanych teraz, w których ten współczynnik wynosi (U≤0,3 W/m2K).

Jaka powinna być grubość izolacji termicznej?

To standardowe pytanie właściciela modernizowanego domu. Wiele osób sądzi, że wystarczy warstwa materiału o wysokiej izolacyjności termicznej grubości 3-5 cm, ale niestety jest to nieprawda. Potrzeba przynajmniej 10-15 cm, ponieważ tylko wtedy uzyskamy przegrodę o współczynniku przenikania ciepła U=0,25-0,3 W/m2K. Współczynnik przenikania ciepła będzie na takim poziomie tylko przy założeniu, że ocieplimy ścianę styropianem, wełną mineralną, włóknami celulozy, perlitem, pianką poliuretanową itp., czyli materiałami o współczynniku przewodzenia ciepła l≤0,05 W/mK.

Zastosowanie izolacji termicznej grubości 5 cm nie spowoduje wzrostu izolacyjności ściany do obecnie obowiązującego poziomu. Wypełnienie pustki materiałem izolacyjnym w ścianach warstwowych z ciągłą pustką powietrzną (zwykle grubości 3-6 cm) nie poprawi właściwości przegrody w wystarczającym stopniu. W wielu domach wybudowanych po 1982 r. elementy takie, jak wieńce stropowe czy nadproża są potężnymi mostkami termicznymi o znacznie gorszych parametrach cieplnych niż ściana, dlatego starych domów nie powinniśmy ocieplać warstwą termoizolacji mniejszą niż 12 cm.

Metody izolowania ścian

Metod izolowania ścian jest kilka rodzajów. Najlepsze są rozwiązania, w których termoizolacja układana jest na zewnętrznej stronie ściany. Wtedy eliminowane są wszelkie mostki termiczne, które wynikają z rozwiązań konstrukcyjnych lub niewłaściwego wykonawstwa. Mankamentem jest to, że trzeba wymieniać parapety oraz niektóre obróbki blacharskie, a także odsuwać rury spustowe. Ale nie wpływa to na efektywność i popularność tych sposobów ocieplania ścian. Są to metody lekka-sucha i lekka-mokra.



W domach ze ścianami, w których znajduje się ciągła i szeroka pustka powietrzna wielu właścicieli wypełnienia szczeliny luźnym materiałem izolacyjnym. Zaletą takiego rozwiązania jest to, że nie zmienia się grubość ściany, więc wymiana parapetów nie jest konieczna. Metoda ta jest szybka i czysta – nie powoduje zrujnowania otoczenia domu. Jej jedyne wady to niedostateczne zwiększenie izolacyjności ścian oraz konieczność zastosowania innych metod ocieplania aż do wyeliminowania mostków termicznych (wieńców, nadproży).

Najmniej korzystne jest ocieplanie ścian od środka domu. Jednak metoda ta jest stosowana przy izolowaniu budynków murowanych lub drewnianych, których elewacja jest atrakcyjna i często zabytkowa. Wtedy podstawowym kłopotem są mostki termiczne, które powstają w miejscach połączenia ze ścianami wewnętrznymi oraz stropami. Wyeliminowanie lub zredukowanie takich mostków jest przedsięwzięciem trudnym technicznie i kosztownym.

Metoda lekka-sucha

Jest sposobem ocieplania ścian znanym od dawna i chętnie stosowanym przy remontowaniu domów. Polega na zamontowaniu do ścian dwóch wzajemnie prostopadłych rusztów z listew drewnianych (rzadko metalowych) i ułożeniu pomiędzy nimi odpowiednich warstw wełny mineralnej. Po zabezpieczeniu wełny wysokoparoprzepuszczalną izolacją wiatrochronną i przybiciu listew dystansowych, aby uzyskać szczelinę wentylacyjną montowana jest okładzina zewnętrzna, która stanowi nową elewację budynku. Są to deski lub siding winylowy. Rzadziej do tego celu wykorzystywane są inne materiały fasadowe, takie jak kształtki ceramiczne lub kamienne, płyty laminatowe, panele aluminiowe itp.

Metoda lekka-sucha jest najłatwiejszą technologią ocieplania ścian i dlatego preferują ją osoby, które chcą samodzielnie wykonać wszystkie prace. Poradzi z nią sobie każdy majsterkowicz, a wydatki ograniczone zostaną do zakupu niezbędnych materiałów.

Metoda ta jest zalecana do ocieplania domów drewnianych, ponieważ jest niewrażliwa na niewielkie ruchy budynku spowodowane sezonowym kurczeniem się drewna i dynamicznym oddziaływaniem wiatru. Jednak wtedy musimy dodatkowo zastosować paroizolację. Możemy ją ułożyć od wewnątrz, np. pod płytami gipsowo-kartonowymi lub na zewnątrz, pod wełną mineralną.

Metoda lekka-mokra

Sposób ten ocieplania ścian jest znany i stosowany od wielu lat. W szczególności przy wznoszeniu nowych domów ze ścianami dwuwarstwowymi. Możemy go zastosować, także przy termorenowacji budynków już istniejących. Metoda ta jest bardzo łatwa, polega na przymocowaniu płyt izolacyjnych do ścian budynku, wzmocnieniu ich powierzchni siatką z włókna szklanego i nałożeniu tynku cienkowarstwowego. Jednak wymaga ona od wykonawców dużej wiedzy i wprawy. I tak np. płyty termoizolacyjne czasami można tylko przykleić do ściany, ale nieraz trzeba je zamocować mechanicznie. Robi się tak w przypadku naroży budynku i wokół otworów. Siatka wzmacniająca wtapiamy w zaprawę klejową, a to oznacza, że nie możemy jej układać przed nałożeniem warstwy zaprawy na termoizolację. Prace powinniśmy wykonywać przy odpowiedniej pogodzie: w temperaturze 5-25°C, w dni bez opadów, silnego wiatru itp.



Nie jest to metoda tak „czysta” jak metoda lekka-sucha. Dlatego stosując tą metodę powinniśmy się liczyć z nieporządkiem wokół budynku. Nie ma to znaczenia przy budowie nowych domów, ale jest ważnym argumentem na zadbanych i uporządkowanych działkach. Zaletami tej metody są wyeliminowanie mostków termicznych np. w rejonie nadproży, wieńców, czy podokiennych fragmentów ścian oraz niewielka grubość łączna warstwy izolacyjnej i elewacyjnej.

W metodzie lekkiej-mokrej używa się dwóch materiałów termoizolacyjnych: styropianu i wełny mineralnej. Przy remontowaniu starych domów stosuje się tylko styropian. Zwłaszcza wtedy, gdy ściany wykonane są z cegły pełnej lub pustaków betonowych. Materiały te nie mają tak dobrej paroprzepuszczalności jak np. lekkie odmiany betonu komórkowego, czy ceramiki poryzowanej. Dlatego nie jest konieczne stosowanie wariantu z wełną mineralną, który jest droższy.

Rada eksperta

Najczęściej używanym materiałem izolacyjnym jest styropian. Jest on materiałem dużo tańszym od wełny, a równie skutecznym. W ofercie naszego sklepu znajdziesz duży wybór styropianów do izolacji ścian budynków starszych.